Gres, glazura, terakota - kompletne porównanie

Poszukując odpowiedniej powierzchni na swoją podłogę zazwyczaj spotykamy się z trzema rodzajami płytek - gresami, glazurą i terakotą. Każdy z nich posiada swoje parametry, które mogą okazać się istotne przy późniejszym użytkowaniu łazienki. Czym się zatem charakteryzują?

 

Gres

Gresowe płytki ceramiczne powstają z gliny, piasku kwarcowego, kaolinu, szamotu i skalenia. Mają jednolitą strukturę. Wyróżniamy gres naturalny, szkliwiony i polerowany. Gres naturalny jest twardy, charakteryzuje się niską nasiąkliwością, jest odporny na ścieranie i niskie temperatury. Zazwyczaj należy do rodzaju gresów technicznych. Wykorzystywany jest w zewnętrznych, często używanych partiach domu. Gres szkliwiony, należący do rodzajów gresów porcelanowych, dzięki pokryciu górnej części szkliwem, jest jeszcze bardziej odporny na nasiąkanie wodą niż gres naturalny. Idealnie nadaje się do często uczęszczanych pomieszczeń - jest bardzo wytrzymały. Gres polerowany z kolei doskonale sprawdza się jako imitacja kamienia naturalnego.

Wadami wymienionych rodzajów gresów jest utrata walorów estetycznych w procesie użytkowania - gres naturalny i polerowany często zbiera zanieczyszczenia, które ciężko usunąć, natomiast gres szkliwiony ściera się i jest mniej odporny na uszkodzenia, co jest szczególnie widoczne w przypadku zdobionych płytek.

 

Glazura

Stosuje się ją jedynie na powierzchni ścian bądź jako obudowę niektórych urządzeń sanitarnych. Glazura to płytki fajansowe, wykonane z zanieczyszczonego kaolinu pokrytego warstwą szkliwa. Płytki glazurowe są lekkie, nie przesiąkają i są odporne na uszkodzenia chemiczne. Doskonale prezentują się na nich ornamenty. Ich największą wadą jest z kolei niewielka - jeszcze mniejsza niż w przypadku gresu porcelanowego - odporność na uszkodzenia mechaniczne.

 

Terakota

Materiał o bogatej historii, niegdyś powszechnie stosowany do tworzenia zdobień w krajach Azji Środkowej. Otrzymywany wskutek wypalania drobnoziarnistej, oczyszczonej gliny - gładkiej lub fakturowanej. W budownictwie tworzy się z nich wytrzymałe płytki w wielu wersjach kolorystycznych. Dobrze wytrzymują mrozy. Terakota najlepiej sprawdza się jednak we wnętrzach, gdyż do układania jej na powietrzu należy przestrzegać odpowiednich odległości między płytkami oraz układania ich na specjalnie przygotowanym podłożu - w innym przypadku zacznie pękać.

 

Parametry płytek łazienkowych

Każdy z rodzajów płytek charakteryzuje się konkretną wytrzymałością i sposobem wykonania, jednak posiadają one również inne parametry, które należy wziąć pod uwagę decydując, które z nich wybierzemy do wykończenia łazienki. Są to rektyfikacja, klasa ścieralności i klasa antypoślizgowości. Są one szczególnie ważne, gdyż łazienka pozostaje przestrzenią często uczęszczaną - powinna być nie tylko estetyczna, lecz także bezpieczna i funkcjonalna.

 

Rektyfikacja

Jest procesem poddania wypalanych płytek obróbce mechanicznej, która sprawia, że naturalnie występujące między nimi różnice w wielkościach niemal całkowicie zanikają. Są one ścinane prosto i wystarczy użyć bardzo mało fugi, aby je zamontować. Zazwyczaj rektyfikacja dotyczy płytek gresowych.

 

Klasa ścieralności

Informuje, jaka jest mechaniczna wytrzymałość położonych płytek na tarcie. Optymalną grupą, do której powinny należeć płytki w naszej łazience, jest klasa II (PEI 2. Liczba obrotów 600) - idealna do pomieszczeń mieszkalnych, po których chodzi się boso, bądź w miękkim obuwiu, a szanse zarysowania ich powierzchni są niewielkie.

 

Klasa antypoślizgowości

Jest niezwykle istotnym parametrem w kontekście bezpieczeństwa. Zazwyczaj w warunkach domowych oscyluje między wskaźnikiem R9 a R13, co oznacza, że krytyczny punkt poślizgu zawiera się pomiędzy 6° a 10°.

Biorąc pod uwagę powyższe wytyczne i charakterystykę płytek, decyzja o odpowiednim doborze ich do łazienki powinna stanowić mniejsze wyzwanie.